Home Sweet Home

Dit is alweer het laatste berichtje van de Indonesie vakantie. Wat heerlijk om dit vanaf onze eigen bank te doen..home sweet home. De terugvlucht was een drama..De stress was al hoog door het gedoe met de vulkaan, maar ik was op dinsdag ziek geworden..Lies had dit op zondag-maandag. Was het een virusje, iets verkeerd gegeten of gedronken..het is altijd de angst van een bezoek aan een ver land? Geen idee, maar woensdag was ik echt ziek..over de gevolgen wil ik t niet hebben..die kan je zelf wel bedenken. Gevolg was dat mijn gestel het begaf bij het opstijgen, ik ging out. Misschien toch last van het Monkey virus "The Ape Strikes Back"? De aap maakte na een aantal dagen alsnog gelijk. Hele weg ziek in de lucht, op Singapore moest ik naar de dokter midden in de nacht, brrrr, maar zonder positief vliegadvies mocht ik niet mee. Met een rekening van 155 dollar en een positief advies mochten we weer op weg. Toen we vanochtend om ca negen uur de Nederlandse bodem raakten voelde ik me direct een stuk beter. Het Indonesie avontuur heeft niet helemaal gebracht wat we vooraf gehoopt hadden, maar ja, misschien zegt dat meer over onze verwachtingen. Jazz zei gelukkig dat ze het niet had willen missen. En Lies en ik? We gaan weer een caravan kopen...haha.

Lies zwaait dr schouder uit de kom

Een laatste bericht uit Bali Indonesie op woensdag 22 juli. Alles gepakt, we staan klaar voor de transfer naar het vliegveld... En ja hoor, de vulkaan Raung heeft vanochtend weer eruptie gehad en het vliegveld Denpasar zit helemaal dicht. Toch maar naar vliegveld en de eerste berichten zijn dat vliegveld vandaag niet meer open gaat. Opnieuw $£%#^¥+*!? Toch op vliegveld gebleven en tegelijk hotelkamer gezocht..de stemming steeg niet echt. En opeens kwam Jazz rennend met blij gezicht terug van haar tiende rondje vliegveld...we mogen inchecken!!!! Gelukkig was de wind gedraaid en konden de late avondvluchten toch doorgaan. En ja hoor, met bijna twee uur vertraging verlieten wij Indonesie.

Heerlijk avondje is gekomen

Vanmiddag was t shoppen in Kuta, de toeristenplek op Bali. Megadruk met Autos en Aussies. Er bestaan nl geen snelwegen, doorgaande wegen of provinciale wegen..elke straat lijkt wel op een woonerf. Harder dan stapvoets ga je vaak niet. Bovendien zijn er meer taxis dan Balinezen. Soms rijden..of beter gezegd staan..er wel meer dan 10 achter elkaar..dan weer twee normale autos..5 taxis..1 auto..7 taxis..en ze toeteren allemaal of je mee wilt..het woord Claxonfonie is waarschijnlijk op Bali geintroduceerd. Het was Jazz haar wens om de spreuk van de week op haar lijf tetatoen..normaal heeft ze nooit zo'n zin in mijn bijdragen op taal gebied. Als ik weer s een quotje of gezegde aanhaal gaan haar vingertjes altijd in de bekende oortjes...maat ok..t is leuk voor een paar weken. Net de zon onder zien gaan in het surfersparadijs Kuta om erna ons laatse avondmaal te nuttigen bij een superIndo. Zo, dat was ons heerlijk avondje, morgen inpakken en pleite. Donderdag zijn we weer gewone poldermeesters..niets geen Boss of Mam meer.

Countdown

Het aftellen is al tijdje aan de gang maar nu echt begonnen..over 30 uur vliegen we van Bali terug naar huis. Ook van de camping vakanties in Spanje kan ik me herinneren dat we het de laatste week zat waren, nu dus ook. Alleen onze twee camperreizen konden ons niet lang genoeg duren. Heimwee? Ook, maar hier in Indonesie gewoon teveel van hetzelfde. Heerlijk om zo'n OostWest ThuisBest gevoel te hebben, dan ben je 50 weken per jaar op je plek..haha. Gisteren en vandaag beetje chillen bij zwembad en strand..dat laatste begint aan einde van zwembad. Vanochtend op strand nog echte Balinese Luca gekocht..wie weet brengt dit schiderij een vermogen op in Nederland. Nu gaan we de tourist uithangen in Kuta, na de Discovery Mall en naar Pantai Kuta Street.

Terug op Bali

Lies en Jazz namen gepast afscheid van Gili Na Een paar dagen op Gili waren we gisteren 1 dag op Lombok. Smorgens om 11 uur de boot naar Bangsal en met auto door naar hotel in Singgigi. De gids Hari, de broer van Kiri, sprak prima Indonesisch maar hopeloos Engels en al helemaal geen Nederlands..oh ja..Kijken Kijken kon onze Harigaai. Zijn 2e taak was chauffeuren..brrr..dat was net zoals zijn Nederlands. Vanochtend had hij een derde taak, nl ons op de juiste plek aflevern..helaas faalde hij opnieuw. We waren nog wel op tijd voor de ferry naar Bali, maar toch. Ook had hij geen vouchers voor de ferry, gelukkig stonden we op de lijst "Al Betaald" en was het verder geen probleem. De tip ging terug in de fooienpot. Lies haar laatste Gilimaal viel nigal slecht, en toen we in Lombok bij het hotel waren werd ze bleek, slap en was het zweten niet van de zon. Gelukkig herstelde ze aardig gedurende de nacht, maaar ja Lombok kon verder de pot op. Onze ferry was een zg snelle ferry, in 2 uur van Noord Lombok over de Balizee, ca 100 km naar Sanur op Bali. Helaas werd dit ivm ophalen andere passagiers en de hoge golven ca 3,5 uur. Jazz en ik zaten boven op het dek, heerlijk in t zonnetje..helaas was ik vergeten mijn buikje in te smeren en ben meer rood dan bruin. Na 1,5 uur varen werden de golven wat hoger en de boeggolven gaven heel veel spatwater, kortom, na een paar minuten waren we tot de laatste draad toe doorweekt. Hierna moesten we van het dek af en naar binnen...heerlijk nog uurtje zitten met je natte kont. Nu zitten we in Seminyak in ons laatse hotel, alles heeft weer een plekkie. We gaan s kijken of er hier wat te shoppen valt.

Binnenkort te zien bij SBS6...Vakantieliefdesin t buitenland..

Bij het afscheid nemen van Gili Trawangan moest Jazz ook afscheid nemen van de tot nu toe enige leuke Indoboy. Oberrrr...hij gaat naar de plee en ik moet zogenaamd betalen..

Ik lijk wel gek