Borobudur

Als kleine jongen zat ik altijd graag te lezen over geschiedenis, uitvindingen, Winnetou en niet te vergeten de schippers van de Kameleon. In mijn beleving was de Borobudur een van de zeven wereldwonderen van de oudheid, maar ja, dat boek is inmiddels achterhaalt. Wat de andere ww waren mag je zelf bedenken. Tips nodig? https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Wereldwonderen Dat ik de Borobudur ooit zou bezoeken had ik toen niet kunnen bedenken, net als de trips naar USA, reizen werkt verslavend. Het was 5 kwartier rijden, deels door Yogjakarta, en ook deels plattelandsroute. De gids had weer een prima route uitgezocht. Wat het meeste opvalt onderweg zijn de ongeorganiseerde en slechte bouw en wegen, overal reclameborden, in het verkeer doet iedereen maar wat, de mannetjes met fluit en vlaggetje welke bij zijstraat op de hoofdweg stappen en zo ruimte creeren voor verkeer uit de zijstraat en voor hun eigen portemonnee, en niet te vergeten de triljard scooters en brommers. Een cliche voor de Azie reizigers.

De Borobudur is een klim naar de hemel, zo ver zijn we gelukkig niet gekomen. Wel hebben we er drie rondjes omheen gelopen, dat hoort erbij. Het eerste rondje voor gezondheid, de 2e voor blijheid en de derde voor alle mensen. Tijdens 2e rondje struikelde ik bijna over een losliggende tegel, ik was blij dat ik nog gezond was.

Jazz mocht een jeugdig vreugdedansje doen tijdens het blijdschap rondje...Lies en ik waren gelukkig dat ze weer op aarde neer daalde.

Waar je als toerist de lokale bevolking bekijkt, is het in Azie eerder andersom. We leken wel filmsterren, vooral Jazz. Lies en ik mochten natuurlijk vooral met de bejaarde Indonesiers op de foto.

Nu ff chillen bij hotel, koffers pakken, deze gaan vanavond alvast vooruit richting Jombang. Morgen om 05.15 op, om zeven uur gaat de trein. Zo weer lekker ergens eten.