Zo maar een fietstochtje

Vanmorgen op 09.45 op de fiets gestapt bij ons guesthouse in Batu en om 12.30 afgestapt in Malang. Met best wel wat zadelpijn, onze Nederlandse fiets Tinus (Leontien) zei ooit tijdens een interview...Nooit sex na de wedstrijd. Waar was ik.. Oh ja, allemaal zadelpijn, Lies de nodige schrammen, Jazz na 5 keer zeiken dat ze t niet leuk vond en het erna eindelijk leuk vond(het bekende kind dat zeikt' Nog een Keer') en ik best wel stuk van mijn allereerste Alpje Duezje...maar ja, Lies en Jazz zaten toen allang in de bus.

Bijna 30 km was het, grootste deel vals plat, maar wel dalend. Af en toe stukkie omhoog en 1 keer forse heuvel. Na een km of 15 hadden we een probleem.. De brug was weg. Omdat terug of omrijden geen optie was, moesten we de weg af, de rivierbedding inklimmen, het stroompje over steken, en aan de andere kant weer omohoog klimmen. Als twee ridders met veel Savoir-Vivre hielpen Sayful(onze gids) en ik de dames klimmen en klauteren. Waar Jazz volledig ongeschonden de overkant haalde, viel Lies bijna een paar meter naar beneden..dat was een spannend moment waar ik met soepele en krachtige beweging Lies uit de put trok.

Hierna moesten we de fietsen nog overbrengen... Oei dan voel je de jaartjes tikken. Na de nodige peptalk gingen we weer op weg ..niet voor lang want de volgende hindernis lag voor ons..AlpjeDuesje. Ja Vito, lach er maar om maar het was een stevig klimmetje. Lies en Jazz gingen met de bus, maar ja, ben dan wel 53 maar toch geen sissi..haha.

HEt laatste stukje met zn allen weer verder tot in Malang, klein stukje met busje tot aan huis van onze gids Sayful... We werden uitgenodigd voor de lunch. Oeioei, dat is dan tot ff een cultuurshock. We dachteen dat hij het al wat beter zou hebben, maar helaas. Zijn huisje aan de rand van Malang is hij sinds 2 jaar aan het bouwen, met naast hem huisje voor broer en familie, huisje voor ouders en huisje voor oom. Volgens ons is hij de enige die werkt! Zijn vrouw had wat lekkers gemaakt, ook helaas wat minder lekkers. Onderweg hadden we nog een bal gekocht voor zijn zoontje van anderhalf.

Na deze ervaring op weg naar centrum Malang met Public Transport, dat was dus minibusje.

In Malang wat rondgelopen over vogeltjesMarkt (helaas incl hondjes), bloemenmarkt en erna wat drinken bij Toko Oen, daar moet je blijkbaar geweest zijn als Nederlander. Op de weg naar het guesthouse besloten om vanavond pizza te eten, vijf dagen nasi achter elkaar kunnen de meisjes niet aan. En nu? Het is weer heerlijk genieten van onze moskeevrienden..