Home Sweet Home

Dit is alweer het laatste berichtje van de Indonesie vakantie. Wat heerlijk om dit vanaf onze eigen bank te doen..home sweet home. De terugvlucht was een drama..De stress was al hoog door het gedoe met de vulkaan, maar ik was op dinsdag ziek geworden..Lies had dit op zondag-maandag. Was het een virusje, iets verkeerd gegeten of gedronken..het is altijd de angst van een bezoek aan een ver land? Geen idee, maar woensdag was ik echt ziek..over de gevolgen wil ik t niet hebben..die kan je zelf wel bedenken. Gevolg was dat mijn gestel het begaf bij het opstijgen, ik ging out. Misschien toch last van het Monkey virus "The Ape Strikes Back"? De aap maakte na een aantal dagen alsnog gelijk. Hele weg ziek in de lucht, op Singapore moest ik naar de dokter midden in de nacht, brrrr, maar zonder positief vliegadvies mocht ik niet mee. Met een rekening van 155 dollar en een positief advies mochten we weer op weg. Toen we vanochtend om ca negen uur de Nederlandse bodem raakten voelde ik me direct een stuk beter. Het Indonesie avontuur heeft niet helemaal gebracht wat we vooraf gehoopt hadden, maar ja, misschien zegt dat meer over onze verwachtingen. Jazz zei gelukkig dat ze het niet had willen missen. En Lies en ik? We gaan weer een caravan kopen...haha.

Lies zwaait dr schouder uit de kom

Een laatste bericht uit Bali Indonesie op woensdag 22 juli. Alles gepakt, we staan klaar voor de transfer naar het vliegveld... En ja hoor, de vulkaan Raung heeft vanochtend weer eruptie gehad en het vliegveld Denpasar zit helemaal dicht. Toch maar naar vliegveld en de eerste berichten zijn dat vliegveld vandaag niet meer open gaat. Opnieuw $£%#^¥+*!? Toch op vliegveld gebleven en tegelijk hotelkamer gezocht..de stemming steeg niet echt. En opeens kwam Jazz rennend met blij gezicht terug van haar tiende rondje vliegveld...we mogen inchecken!!!! Gelukkig was de wind gedraaid en konden de late avondvluchten toch doorgaan. En ja hoor, met bijna twee uur vertraging verlieten wij Indonesie.

Heerlijk avondje is gekomen

Vanmiddag was t shoppen in Kuta, de toeristenplek op Bali. Megadruk met Autos en Aussies. Er bestaan nl geen snelwegen, doorgaande wegen of provinciale wegen..elke straat lijkt wel op een woonerf. Harder dan stapvoets ga je vaak niet. Bovendien zijn er meer taxis dan Balinezen. Soms rijden..of beter gezegd staan..er wel meer dan 10 achter elkaar..dan weer twee normale autos..5 taxis..1 auto..7 taxis..en ze toeteren allemaal of je mee wilt..het woord Claxonfonie is waarschijnlijk op Bali geintroduceerd. Het was Jazz haar wens om de spreuk van de week op haar lijf tetatoen..normaal heeft ze nooit zo'n zin in mijn bijdragen op taal gebied. Als ik weer s een quotje of gezegde aanhaal gaan haar vingertjes altijd in de bekende oortjes...maat ok..t is leuk voor een paar weken. Net de zon onder zien gaan in het surfersparadijs Kuta om erna ons laatse avondmaal te nuttigen bij een superIndo. Zo, dat was ons heerlijk avondje, morgen inpakken en pleite. Donderdag zijn we weer gewone poldermeesters..niets geen Boss of Mam meer.

Countdown

Het aftellen is al tijdje aan de gang maar nu echt begonnen..over 30 uur vliegen we van Bali terug naar huis. Ook van de camping vakanties in Spanje kan ik me herinneren dat we het de laatste week zat waren, nu dus ook. Alleen onze twee camperreizen konden ons niet lang genoeg duren. Heimwee? Ook, maar hier in Indonesie gewoon teveel van hetzelfde. Heerlijk om zo'n OostWest ThuisBest gevoel te hebben, dan ben je 50 weken per jaar op je plek..haha. Gisteren en vandaag beetje chillen bij zwembad en strand..dat laatste begint aan einde van zwembad. Vanochtend op strand nog echte Balinese Luca gekocht..wie weet brengt dit schiderij een vermogen op in Nederland. Nu gaan we de tourist uithangen in Kuta, na de Discovery Mall en naar Pantai Kuta Street.

Terug op Bali

Lies en Jazz namen gepast afscheid van Gili Na Een paar dagen op Gili waren we gisteren 1 dag op Lombok. Smorgens om 11 uur de boot naar Bangsal en met auto door naar hotel in Singgigi. De gids Hari, de broer van Kiri, sprak prima Indonesisch maar hopeloos Engels en al helemaal geen Nederlands..oh ja..Kijken Kijken kon onze Harigaai. Zijn 2e taak was chauffeuren..brrr..dat was net zoals zijn Nederlands. Vanochtend had hij een derde taak, nl ons op de juiste plek aflevern..helaas faalde hij opnieuw. We waren nog wel op tijd voor de ferry naar Bali, maar toch. Ook had hij geen vouchers voor de ferry, gelukkig stonden we op de lijst "Al Betaald" en was het verder geen probleem. De tip ging terug in de fooienpot. Lies haar laatste Gilimaal viel nigal slecht, en toen we in Lombok bij het hotel waren werd ze bleek, slap en was het zweten niet van de zon. Gelukkig herstelde ze aardig gedurende de nacht, maaar ja Lombok kon verder de pot op. Onze ferry was een zg snelle ferry, in 2 uur van Noord Lombok over de Balizee, ca 100 km naar Sanur op Bali. Helaas werd dit ivm ophalen andere passagiers en de hoge golven ca 3,5 uur. Jazz en ik zaten boven op het dek, heerlijk in t zonnetje..helaas was ik vergeten mijn buikje in te smeren en ben meer rood dan bruin. Na 1,5 uur varen werden de golven wat hoger en de boeggolven gaven heel veel spatwater, kortom, na een paar minuten waren we tot de laatste draad toe doorweekt. Hierna moesten we van het dek af en naar binnen...heerlijk nog uurtje zitten met je natte kont. Nu zitten we in Seminyak in ons laatse hotel, alles heeft weer een plekkie. We gaan s kijken of er hier wat te shoppen valt.

Binnenkort te zien bij SBS6...Vakantieliefdesin t buitenland..

Bij het afscheid nemen van Gili Trawangan moest Jazz ook afscheid nemen van de tot nu toe enige leuke Indoboy. Oberrrr...hij gaat naar de plee en ik moet zogenaamd betalen..

Ik lijk wel gek

Het einde in zicht

Morgenochtend terug naar Lombok, hier doen we verkorte toer. We hebben al veel te veel in auto's, bussen en boten gezeten. We gaan naar Santosa resort in Singgigi. Op zondag gaan we weer de boot in, hopelijk de snelle... Smorgens om half twaalf gaat de snelle ferry naar Sanur, en dan per taxi naar Seminyak,onze laatse bestemming op Bali. Hier blijven we drie nachten, woensdagavond vliegen we terug en koken donderdag ochtend weer in Amsterdam aan.

Niets te melden vanaf het strand

Een strandje meepikken

Vandaag heerlijk dagje strand, niets doen, heerlijk.

Gili Trawangan...zelfs als je dichtbij bent is het ver weg

Vanochtend ging om tien voor zes t wekkertje...best wel weer vroeg. Om half zeven zouden we opgehaald worden, de eerste van de vele zouden vandaag. Het werd even voor zeven..gasten bij een ander hotel deden het rustig aan. Het busje moest nog meer mensen ophalen..na een kwartiertje wachten hoorde dat ze niet mee gingen..noteer: die wisten meer ! Met het busje door de dorpjes welke zich voorbereiden op hun feest. Iedereen is onderweg naar familie, op scooter, in mooie kleren en in de regen. Om half negen komen we aan in Pandang Bai, gaan met grote speedboot in uurtje naar Gili....om 11 uur liggen we op t strand..we hebben er zin an. Helaas, we waren iets te enthousiast! De snelboten mogen niet varen ivm ruwe zee, natuurlijk denk ik dat we belazerd worden, dat ze overboekt zijn of niet willen ivm het feest. Maar het is helaas zo. Enige mogelijkheid om naar Gili te komen is met de veerboot..We komen pas over ACHT uur aan! #$£¥^%#+* Zo'n veerboot stond niet op mijn BuckettList.. Gelukkig kunnen wij toeristen als eerste aan boord en plekkie uitzoeken, stom genoeg gaan we de salon in waar het later retedruk is, bloedheet, stinkt en de lokalen op de vloer om je heen gaan liggen slapen...oh ja, en dan ook nog jankende kinderen..t kan dus nog erger dan een moskee nextdoor. De apotheker had gelukkig pilletjes tegen schommelende bejaarde veerponten. Na vier uur aangekomen op Lombok, bus in en in 1,5 uur naar het noorden gereden over Lombok's Kustweg Highway 1.Ik moest af en toe aan Geert denken met haar busreisje... Uitstappen! We liepen stand op en daar lagen aantal speedbootjes te wachten, wij snel in de eerste met een paar Nederlandse backpakmeiden..daar zijn er veel van in de regio..veel meer dan jongens. Na 20 minuten speedbootdaten kwamen we aan op Gili Trawangen...hehe. Om bij hotel te komen moet je met paard en wagen, een Cidomo, het enige transport op Gili. Maar als je moet kiezen tussen uitlaatgas van auto of paard weet ik t nog niet zo.. Nu in prima resort, direct aan t strand. Douche was koud maar de lucht warm..

Tour d'Ubud

En Lies dacht nog dat fietsen door de rijstvelden zoiets was als "Just another day in the office"...haha. Helaas geen rechte breede fietspaden zoals in Nederland, geen vlakke polderweggetjes, geen strak asfalt en geen gescheiden fietspaden. Alleen maar minipaadjes met een hoop keien en gaten, plassen en modder, omhoog en omlaag, slingertje naar linksboven en dan bochie naar rechtsonder. Tegenliggers op scooters die niet begrijpen wat die mafkezen op hun pad doen. Jazz en ik hadden er wel lol aan maar voor Lies soms iets te spannend, dat werd afstappen en lopen. . . . Morgen weer vroeg op, we worden voor zeven uur opgehaald voor de snelle boot naar Gilil Trawangen. We hopen dat de zee spiegelglad is.

De aap kwam in de mouw

Vandaag naar Olifantenpark geweest en twee dingen gedaan die ik jullie niet zo snel zie doen in Delft. Een ritje maken op een olifant en met een Orang Oetang op je nek staan. Jazz twijfelde eerst nog even toen ze op de foto kon met een jonge mensaap. Maar daarna glom ze van oortotoor. De fotos zeggen genoeg. Hierna gingen we een half uurtje op de olifant...als je het snel zegt niets bijzonders. De Balinese OliJockeys welke voorop zaten waren leuke mannetjes, en beiden maakten precies dezelfde ingestudeerde grapjes. Oli Ghandi en oli Laura moesten ook nog ff door het bad...gelukkig bleven we droog. Morgen gaan we fietsen rondom Ubud, beetje de rijstvelden in. Ben benieuwd, iedereen op Bali is thuis druk bezig voor het Gulungan feest as woensdag.

Vito was toch mee

Sambal bei?

Sinds gisteren in Ubud en vanochtend een Kookworkshop gedaan, resultaat om van te watertanden. Om 09.00 samen met onze topchef naar de lokale markt, veel uitleg gehad over mn de lokale groenten en kruiden. Zo'n markt begint snachts om 03.00 en duurt tot ca 11.00. Toen wij kwamen was al aardig wat ingepakt. Onze chef Dessa was duidelijk een bekende van alle markthandelaartjes, meestal ouwe wijfies zonder tanden. Alles moesten we proeven...ik heb uur rondgelopen met vreemde smaak van een of andere wortel.

Hierna terug naar haar restaurantje en kregen we uitleg wat we gingen doen. Het programma was wat aangepast op ons verzoek, dat ging makkelijk, we waren maar met zn drietjes. Eerst alles snijden en mn de Balinese saus maken, de basis voor alle gerechten. Veel knoflook, ui, pepers, gember, Kurkama, Lesser, galangal, noot, macadamia, trassi, sugar cane en nog veel meer.

Hierna begon het koken Chicken curry... GadoGado... Nasi Goreng... Pepes met tonijn... Satay Lilit... Pisang Goreng

Dat hebben wij weer

Gelukkig vliegen we pas over 10 dagen, maar het houdt ons nu al bezig. Kunnen we wel of niet vliegen vanaf Bali. Het nieuws in Indonesie is dat de vulkaan Mount Raung nog wel even actief kan blijven en as kan uitstoten. En zolang de wind richting Bali is, is het twijfelachtig of er gevlogen wordt. Ff afwachten en anders maken we snel plannen, bv terugvliegen vanaf Jakarta of zo. Is ook geen feest, dat is een treinreis van ...lang. Ik zal de komende dagen is de alternatieven navragen. Geen paniek, misschien valt het mee, we zullen het de komende dagen zien.

Ron 1 - Mohammed Apie 0

Makaak zet aanval in op Digestives. Pakaak verdedigd strak en geeft Makaak een Raakkaak. Makaak ligt op apengapen. Uitleg? In Ubud zit bos geneoemd Monley Forest, vol met brutale apen van het type Makaken. We liepen terug uit de supermarkt en ik had tasje in mijn hand..het type tasje waar meestal eten in zit. Zo ook bij ons, Lies had nl net pakje Digestives gekocht...en wat andere spulletjes. Vanaf de andere kant van de straat komt de Makaak recht op me af en grijpt het tasje. Ik twijfel geen moment en geef de Makaak een rchtse strafschop. De Makaak vliegt door de lucht en kruipt als zielig aapje weg, en kijkt ons aan met zielige ogen met blik "ik zal het nooit meet doen" Beetje jammer dat het Monkey Forest een Hundu tempel complex is en dat Ahinsa (geweldloosheid) een van de belangrijkste principes is....ook hier dus geen vrienden gemaakt....

Tranen in Ubud

Na een reis dwars door Bali na tweeenhalf uur aangekomen in Ubud. Dit stadje midden op Bali ziet er en leuk uit en iedereen die er geweest is, is reuze enthousiast..dus wij ook! Een mooi en typisch Balinees hotel, mooie kamer, beetje klein, prachige badkamer. Jazz opent haar koffer en zoekt haar leukste kleren uit om hierna gezellig in de stad wat te gaan eten. Shit, mijn telefoon! Alles overhoop gehaalt, niets. Nog een keer alle tassen overhoop, niets. Bellen, niets. Dan onze gids maar bellen, ligt vast nog in busje en waren net een kwartier weg. Echt niet. Weer zoeken, niets. Dus kwijt. En nu is Jazz dus telefoonloos. Dat is een nieuwe ervaring van een 15 jarige. Zo ver weg en dan je enige aansluiting met je wereldje kwijt. Ze kwamen met tuiten.... Dus wil je Jazz appen, bellen of mailen...dat mag tijdelijk via Lies haar telefoon.

Dolfinarium at sea

De wekker ging om 05:35, iedere keer zo vroeg doet me denken aan mn krantenwijk enige tijd geleden. Om precies zes uur stapten Jazzen ik in het gammele bootje wat helemaal niet zo gammel bleek. Lies had een spannend boek en bleef lezen...moet haar excuus beetje ok maken. Het was nog volledig donker en gelukkig was de zee helemaal glad. Samen met ca 60 andere bootjes lagen we een paar km uit de kant op de dolfijnen te wachten, deze komen pas na zonsopkomst.

Het was heerlijk op het water, zeker toen de zon op kwam. Het racen van plek naar plek door de 60 bootjes is een hoop theater; iemand wijst, iemand flitst, iemand gaat staan en iedereen gaat vol gas naar die plek. De dolfijn welke hiervoor nog gezien werd komt vervolgens nooit meer boven en alle bootjes liggen voor niets te wachten. Vervolgens begint de show opnieuw. En dat gaat zo 1,5 uur door. We hebben wel aardig wat dolfijnen gezien, echter met San Diego Seaworld in ons achetrhoofd... We hebben geen dolfijn een dubbele backflip zien maken.

We geven Java terug aan de Javanen

En ja hoor, DJImani gaf weer een 24uurs party..Lies en Jazz zeggen dat ze er al aan wennen. Ik niet, ik ben helemaal allergisch voor deze vorm van geloofsovertuiging.

Verder was de rit van Kalibaro naar Banyiwangi net zo als de rest van Java, dus niets te melden. Wel wat fotos gemaakt van rijstvelden met erachter de vulkaan Kawah Ijen; een klim omhoog stond op het programma, maar de drie km en paar honderd meter stijging en de constante zwaveldamp hielden ons in luiheid. Toen de haven achter ons was zag ik de verte mog een glimpje moskee..het gaf zo'n gevoel van winnen in de laatste minuut. De ferry naar Bali was op tijd, we moesten een half uurtje rondjes varen omdat er problemen waren aan wal, en zetten om ca drie uur voet aan Bali. Bali was gelijk anders, veel rustiger, veel minder vol, niet iedere meter gebruikt, meer natuur. Bali is een Hindo eiland; net toen Saiful onze gids hun levenswijze zat ui te leggen doemde de zwarte schim van Java op...het zou toch niet waar zijn. Ja hoor, een moskee in aanbouw, de Islam wint nu ook terrein op Bali. Op weg naar Lovina zijn we Nog een aantal moskeen tegengekomen en vlak voor ons hotel Lovina Beach stond ook zo'n herriemonster. Gelukkig waren ze stil...tot zes uur, toen gingen alle speakers weer open. Lang leve de Balinezen, het duurde maar een half uurtje. Lovina Beach is wat gedateerd, maar wel heel leuk. Het ligt direct aan het strand, maar als je hek naar het strand wil uitstappen hangen de Balinese topverkopers om je heen. Dus blijven nog maar ff binnen. Savonds het stadje ingelopen en de meisjes hebben lokale Prada Tshirts gekocht. Erna gegeten aan het strand. Morgen om half zes op om Dolfijnen te gaan kijken op zee. De bootjes liggen op het strand en Lies kan er niet van slapen...gammele ouwe bootjes. Ik probeer het nog met mijn ooit in Rusland gebruikte wijsheid.." Deze Toepeljev is niet zo out geworden door neer te storten". Ik benieuwd op ze instapt...tot morgen.

Mount Bromo III

Mount Bromo deel II

Mount Bromo..deel I

Het is half zeven en we zitten in Cafe Lava Hostel, een klein hotel/hostel in mini dorpje Ngadisari op weg naar Mount Bromo. Er is hier helemaal niets te doen dus gaan we maar eten. Het licht gaat aan en uit, niemand kijkt er van op dus zal wel normaal zijn. De zaklamp komt toch mog van pas.... Vandaag aardig wat uren in de auto gezeten, dat gaan we de komende dagen ook doen. Het zijn niet zo de afstanden maar de wegen maar snelwegen kennen ze niet, de wegen zijn vol, verkeer niet te asociaal. Hoogtepunt van de dag was het bezoek aan een theeplantage. Drieduizend voetbalvelden vol met blaadjeplukkers, heuvel op heuvel af. Theeplukkers zijn alleen maar vrouwen, mannen plukken teveel oude blaadjes...zou toch verwachten dat die ouwe bokken alleen de groenste blaadjes plukken. Jazz werd weer gezien als Hollywood ster, of ze kijken haar na of ze willen met haar op de foto. De dames zijn allemaal omwikkeld met dik plastic en hebben rubber laarzen aan, het werk is nl reuze gevaarlijk. Onder de theeplanten zitten vaak slangen, cevetkatten en gevaarlijke spinnen....lekekr baantje. Vanmiddag een uurtje het binnenland in gereden, behoorlijk stijl op sommige plekken. We zitten nu op ca 2.5 km hoog. Buiten is het best wel fris, het wordt een koude nacht. Om half vier vannacht stappen we in een Jeep op weg naar de vulkaan Bromo. Ik ben benieuwd...wordt vervolgt.

Zo maar een fietstochtje

Vanmorgen op 09.45 op de fiets gestapt bij ons guesthouse in Batu en om 12.30 afgestapt in Malang. Met best wel wat zadelpijn, onze Nederlandse fiets Tinus (Leontien) zei ooit tijdens een interview...Nooit sex na de wedstrijd. Waar was ik.. Oh ja, allemaal zadelpijn, Lies de nodige schrammen, Jazz na 5 keer zeiken dat ze t niet leuk vond en het erna eindelijk leuk vond(het bekende kind dat zeikt' Nog een Keer') en ik best wel stuk van mijn allereerste Alpje Duezje...maar ja, Lies en Jazz zaten toen allang in de bus.

Bijna 30 km was het, grootste deel vals plat, maar wel dalend. Af en toe stukkie omhoog en 1 keer forse heuvel. Na een km of 15 hadden we een probleem.. De brug was weg. Omdat terug of omrijden geen optie was, moesten we de weg af, de rivierbedding inklimmen, het stroompje over steken, en aan de andere kant weer omohoog klimmen. Als twee ridders met veel Savoir-Vivre hielpen Sayful(onze gids) en ik de dames klimmen en klauteren. Waar Jazz volledig ongeschonden de overkant haalde, viel Lies bijna een paar meter naar beneden..dat was een spannend moment waar ik met soepele en krachtige beweging Lies uit de put trok.

Hierna moesten we de fietsen nog overbrengen... Oei dan voel je de jaartjes tikken. Na de nodige peptalk gingen we weer op weg ..niet voor lang want de volgende hindernis lag voor ons..AlpjeDuesje. Ja Vito, lach er maar om maar het was een stevig klimmetje. Lies en Jazz gingen met de bus, maar ja, ben dan wel 53 maar toch geen sissi..haha.

HEt laatste stukje met zn allen weer verder tot in Malang, klein stukje met busje tot aan huis van onze gids Sayful... We werden uitgenodigd voor de lunch. Oeioei, dat is dan tot ff een cultuurshock. We dachteen dat hij het al wat beter zou hebben, maar helaas. Zijn huisje aan de rand van Malang is hij sinds 2 jaar aan het bouwen, met naast hem huisje voor broer en familie, huisje voor ouders en huisje voor oom. Volgens ons is hij de enige die werkt! Zijn vrouw had wat lekkers gemaakt, ook helaas wat minder lekkers. Onderweg hadden we nog een bal gekocht voor zijn zoontje van anderhalf.

Na deze ervaring op weg naar centrum Malang met Public Transport, dat was dus minibusje.

In Malang wat rondgelopen over vogeltjesMarkt (helaas incl hondjes), bloemenmarkt en erna wat drinken bij Toko Oen, daar moet je blijkbaar geweest zijn als Nederlander. Op de weg naar het guesthouse besloten om vanavond pizza te eten, vijf dagen nasi achter elkaar kunnen de meisjes niet aan. En nu? Het is weer heerlijk genieten van onze moskeevrienden..

Gillend naar huis

Zo eindigden Geer en Goor altijd hun vakantiefilmpjes. Zo zou ook ons filmpje eindigen als we nog 2 dagen in Malang en Batu moesten verblijven. Na eennacht nauwelijks geslapen te hebben in ons guesthouse, wat een prachtige villa is, gingen we vandaag naar Malang. In deze stad is zo vreselijk veel niet te doen, en wat er te doen is wil je liever niet meemaken. De Nederlanders hebben in de koloniale tijd er nog wat van proberen te maken, het was immers de hoofdstad van de provincie Oost Java. Brede lanen, mooie imposante gebouwen, en natuurlijke ruime huizen langs de lanen voor hoge ambtenaren en industrielen. Helaas werd de lokale bevolking wat minder behandeld, maar ik hou me nu maar niet zo bezig met geschiedenis. Malang is, net zoals heel Indonesie, ontploft in de afgelopen 30-80 jaar. De bevolking is nu 254,3 milloen, oh nee.. 254,4. Sinds vanochtend zijn er nl weer 1000 bijgekomen. In 1960 waren er nog minder dan 100 miljoen Indonesiers. Gevolg is dus vrij veel armoede, te drukke steden, overal troep en nergens wifi...naast de 2 basisbehoeften Voeding en Onderdak is Wifi toch een moderne variant, en nagenoeg iedere Indonesier heeft een telefoon. Zelfs als je je hand moet ophouden kan je nog met je andere hand bellen.... Goed, dat waren Malang en Batu, we gaan gillend naar huis...ohnee, morgen snel door naar Bromo en dan zo snel mogelijk van Java af...is nl veel te vol, vies en.......Oh ja, Ramandan in Batu is ook een feest... alle Nedelanders die hier nu zijn worden spontaan aanhangers van Wilders. De hele nacht door staan de luidsprekers van de 350 moskeen in Batu wijd open. Of je wilt of niet, de prediker zal je toezingen met zijn kattengejank, de hele nacht door. Zelfs oordoppen helpen niet, en dat gaat zo 30 dagen lang. Ik heb in de dikke VanDale nog ff het woord 'Indoctrinatie' bekeken. Tis een beetje eng... Oh ja, we hebben ook heel leuk gefietst vandaag, dat komt later.

Dengan kereta api ke Jombang

Uit het boekje "Indonesisch voor beginners" ..Met de trein naar Jombang.

Vanochtend om tien voor half vijf opgestaan (dat is zo vroeg dat jet voluit moet schrijven), naar het station van Yogja de trein naar Jombang. Vier uur in de wagon 'Exekutief', dwars door Java, mn door de rijst en suikervelden.

Vlak langs het spoor wonen is nooit leuk, tenzij je nu aan de Spoorsingel gaat wonen... maar hier langs het spoor is echt armoe. Alles in slechte staat, halfaf, vies, veel vuiligheid, vuinis en veel kinderen. Jazz ziet niet zo veel van de treinreis, haar advies Aan mij ...vooral veel fotos nemen ..haha. Om ca 11.00 komen we aan in Jombang, het busje met chauffeur Irmar staat al klaar. Hij heeft er 8 uur over gedaan vanuit Yogja. Jombang is het Islamitisch centrum van Oost Java en ivm de Ramadan is er overdag geen restaurant open, alleen de SARS hebben volop aanbod. We hebben besloten onze vetreserves aan te spreken vandaag... We rijden richting Batu en ik ben met Jazz gaan raften op kleine rivier. Annelies blijft aan de kant, ze is onze schatbewaarder.

Na het raften doen we wat inkopen bij een lokale supermarkt, een late lunch met reep en bar. De rit door de bergen het binnenland in bevestigd beeld dat Java heel dicht bevolkt is, overal langs de weg huizen en mensen. Als er geen huizen staan ligt er vuilnis. Achter de huizen de rijst en suikervelden. Na 243 bochtjes draaien zien we de eerste opgestapelde rijstvelden. Na nog eens 162 bochtjes zien we een prachtig meer, de omgeving is vol kleuren, zo ziet Azie eruit. Wel jammer dat als je je omdraait de Indonesiers er een puinhoop van maken. "Never shit in your own backyard" kennen ze hier niet.

Hierna volgt nog een van de grootste watervallen van Java... Maar ja, als je Yosemite Falls gezien hebt dan valt het een beetje tegen.

Aan het einde van de dag op weg naar guesthouse Batu, ons verblijf voor de komende 2 nachten. Dit huis is eigendom van reisorganisator Willem...wat moeten we ervan verwachten? Zoals al onze ervaringen in de afgelopen dagen is ook dit geweldig georganiseerd, Willem scoort opnieuw punten! We komen terecht in de mooiste villa van Batu, met als enige minpunt dat huis op heuvel staat, uitkijkend over Batu, maar alle moskeen galmen urenlang hun kattegejank heuvel opwaards, linea recta onze villa in. Hier hebben we Jazz het woord 'indoctrinatie' moeten uitleggen..dat is toch lastig uitleggen maar google helpt altijd!

We zitten nu bij te komen van weer een intensieve reisdag, te wachten op te wachten op de maaltijd van de kok van het guesthouse..div Sate, Rendang, een groetenschotel, beetje Ikan en nog beel meer. Selamat Makan